Dag 7: Cerocahui-Creel 100 km, tijd onbekend

Na een nacht met voeten als ijsklompjes hoefden we pas om 9 uur aan het ontbijt te zitten. Dus na het gebrek aan water had ik wel zin in een lekkere douche. We hadden de kraan wat laten lopen ter voorkoming van bevriezing en zowaar, het had geholpen.

Dus ik draai de kraan open en wacht tot het water warm wordt. Maar hoe lang ik ook wachtte, het water werd niet warm, erger nog, toen ik de kraan naar heet draaide hield het water gewoon op. Dus geen warme douche.

Het ontbijt mochten we vandaag weer kiezen omdat er geen andere gasten waren en er dus à la carte besteld kon worden. Heerlijke eieren rancheros gegeten. Hier is dat een spiegelei op een tortilla met een chile sausje erover en uien. Dat vind ik heerlijk! En Lieke ook blij want die kon nu scrambled eggs met chorizo eten.

Vlak nadat we aan de ontbijttafel waren gaan zitten werden we vergezeld door de eigenaar. Even napratend over de avond ervoor en hebben nog verschillende tips meegekregen voor de rest van de reis.

De meiden zijn na het ontbijt naar het huis van de eigenaar gegaan om met de kinderen van zijn gasten te spelen en wij zijn de boel gaan inpakken voor de reis.

Nadat we afscheid hadden genomen van de eigenaar, zijn gasten en het personeel gingen we op weg naar het Adventure Park. Het begon alweer te sneeuwen en we vroegen ons af of het wel open zou zijn. Gelukkig ligt het park aan de weg die we naar de eindbestemming moesten nemen dus zou het niet veel tijd kosten als het niet open bleek te zijn.

Heel rustig hebben we de eerste 50 km afgelegd. Het bleef sneeuwen, soms hard soms minder hard, maar de temperatuur zat steeds op of onder nul, dus voorzichtigheid was geboden.

Het Park bleek open te zijn dus besloten we daar eens een kijkje te nemen te meer omdat we gepland hadden daar te lunchen. En we hadden gehoord dat de hamburgers erg goed waren. Het enige dat er te doen was, gezien het weer, was de kabelbaan ( gondel) over de kloof naar een andere rots). En we hadden het geluk dat, precies op het moment dat wij de gondel namen, het wolkendek openbrak en de zon even tevoorschijn kwam. Een prachtig uitzicht was het gevolg.

Naast mij in de gondel was er een jongetje een zakje chips aan het eten. Toen het leeg was stond hij op en wilde het zo uit het open raampje van de gondel gooien! Hij was net niet groot genoeg, dus vroeg ik hem mij het zakje te geven. Aan het einde van de rit heb ik het maar in de prullenbak gegooid. Ik was verbijsterd dat dat jongetje het zomaar in de kloof wilde laten vallen. Opvoeden………

Na even rond te hebben gelopen op de andere rots en wat foto’s van het uitzicht te hebben genomen namen we de gondel weer terug. En jahoor, mijn mond viel weer open van verbazing want er stond een dame ( jonger denk ik nog dan ik) in een heuse bontjas! Ze leek wel Cruella de Vill. 

Na de lunch ( op de klif van de kloof) zijn we weer in de auto gestapt voor deel 2 van de reis.

Op sommige plekken lag er wel 5 cm sneeuw maar gelukkig was het grootste gedeelte van de weg sneeuwvrij. Het is dan toch best even spannend om op een goede maar bochtige weg die je niet goed kent te rijden met een 2 wielaandrijving en zomerbanden.

Dus rustig aan nemen we de bochten en ik haal opgelucht adem als ik zie dat we nog maar 17 km van de eindbesteming afzitten als ineens voor ons een rode auto met de neus naar ons toe in onze kant van de berm tegen de rotswand aan geparkeerd staat. Hier is iets goed mis gegaan. We zien een sleepwagen staan en we zien dat er een flinke laag sneeuw op de weg ligt. We remmen af om de aanwijzingen op te volgen en de tegenligger te laten passeren ( de sleepwagen stond aan onze kant van de weg). Op het moment dat we om de sleepauto heen willen gaan merken we dat onze auto toch echt niet opgewassen is tegen de mix van sneeuw en ijs en de kleine helling die we op moeten. De wielen slippen en we voelen de auto wegslippen. We realiseren ons dat dit wel eens heel lastig kan gaan worden. De man van de sleepauto ziet wat er gebeurd ( of eigenlijk niet) en komt naar ons toe. Hij verteld ons dat hij ons naar boven over de sneeuwlaag gaat slepen en vraagt ons of we 'het oog' wilde pakken zodat hij ons kon slepen. Geen idee wat hij precies bedoelde, maar dat zou wel achter in de auto liggen, bij het reservewiel. Tja, laten we nu net de auto achterin vol met bagage hebben liggen! Terwijl het sneeuwt stap ik uit, loop naar de achterklep en open hem. De man moet gedacht hebben dat we gek waren. Het eerste wat hij zag waren nl 2 bodyboards voor het strand.

De meiden waren inmiddels uitgestapt om even te spelen in de flinke laag sneeuw terwijl ik samen met de man van de sleepwagen het luik onder de koffers omhoog probeer te tillen om “ het oog” eruit te halen. Gelukkig bleken we het inderdaad te hebben en konden we erbij zonder alles te hoeven uitladen.

“ Het oog “ wer aan de voorkant van de auto “in de grill” geschroefd ( een klein “klepje” maakte hij open) en toen kon de sleepkabel aangehaakt ( lees; geknoopt) worden.

Inmiddels had een achterop komende auto hetzelfde probleem, daar waar op hetzelfde moment een 4 wiel aangedreven pick-up besloot ons via de berm aan de linkerkant te passeren. Wat een wereld van verschil was dat om te zien. Met alle gemak passeert hij ons en vervolgt zijn weg. 

10 Minuten later zijn we weer afgekoppeld en rijden we zonder problemen verder tot de eindbestemming Creel. Daar bij het “ hotel” aangekomen vinden we geen receptie, maar blijkt dat we de desbetreffende dame moeten bellen. Binnen 2 minuten is ze bij ons en laat ze ons de kamer zien, wat eigenlijk een appartementje is. Heerlijk! Alles op je eigen moment op je eigen wijze. Dus ontbijt naar onze smaak en evt zelfs lunchen/avondeten met groenten! Dat kunnen we wel weer gebruiken na 6 dagen met weinig tot geen groenten bij de maaltijden.

Ik zit dit dan ook te schrijven terwijl ik een kop thee en daarna een kop koffie drink en luister naar de conversatie van de “achterburen” die in het Engels allerlei onderwerpen aansnijden. Van hun reisverhalen tot aan sex gerelateerde verhalen. En dat terwijl de kinderen Engels verstaan en letterlijk ieder woord horen én begrijpen!

Voor nu…..Buenas noches!