Dag 11: Durango ( Durango)

Na een heerlijke nachtrust, die ik hard nodig had, hebben we lekker ontbeten in het hotel. Het hotel heeft de uitstraling van een Hacienda maar dan midden in de stad.

Het restaurant serveerde een heerlijk ontbijt. Buiten de eieren, hadden ze hier ook burritos en havermout. De burritos waren gevuld met o.a. machaca en eieren. Dit is een typisch gerecht uit het noorden van Mexico. Machaca is gedroogd, gesneden rundvlees dat meestal samen met ei in een ontbijtburrito gaat. al dan niet met een pikante salsa. Koen kon het dan ook niet nalaten dit gerecht te proberen. In eerste instantie kwamen er scrabbelde eggs met machaca, maar die werden met een lach weer meegenomen en in een tarwe tortilla gedaan en opnieuw geserveerd. Maar het smaakte prima. De meiden hadden een andere specialiteit uit Mexico, maar dat heeft meer te maken met de traditie rondom drie koningen. De " Rosca de Reyes" ( krans van de koningen)met Champurrado ( chocolademelk waar maïs- of tarwemeel aan toegevoegd wordt waardoor het wat dikker wordt. Atole is vergelijkbaar. Deze chocolademelk wordt ook meestal met de Churros geserveerd en is jammie!)

De traditie van de Rosca de Reyes houdt het volgende in:

De traditie van de Rosca de Reyes ontstond in Frankrijk en Spanje in de 14e eeuw en vlak daarna, tijdens de verovering van de Spanjaarden op de Mexico, werd het meegenomen naar Mexico.

Tot op heden is het een gebruik om een " Rosca de Reyes te delen. De rosca is ovaal, hetgeen het symbool staat voor de eeuwige liefde van God, er is geen begin en geen einde.

Het geconfijte fruit staat symbool voor de juwelen in de kronen van de koningen en het verstopte poppetje, staat symbool voor het kindje Jesus.

In Mexico krijgen de kinderen op 6 januari een kadootje ( van de drie Koningen)

Ook is het hier het gebruik dat degene die het figuurtje van het kindje Jesus vindt deze bewaart tot 2 februari, de dag waarop ze "El día de la Candelaria" vieren. Ik zal dus even verder uitleg geven over deze dag. Want waarom bewaren ze het kindje Jesus tot 2 februari en wat betekent die dag voor Mexicanen. Nadat ik me wat verder verdiept heb in de betekenis van de dag en de gebruiken hier in Mexico begrijp ik het beter.

Op 2 Februari, 40 dagen na Kerst en dus de geboorte van Jesus, gaat Maria naar de kerk om zich te laten 'purificeren' ( purificar in het Spaans) en om het kindje Jesus te laten zien. Dit vieren de katholieken ( de Maria lichtmis). Zoals jullie wellicht weten is het katholicisme door de Spanjaarden naar Mexico gebracht en zijn vele Indianenstammen bekeerd tot het katholicisme.

De Indianen stammen echter vierden op 2 Februari het begin van het zaai seizoen en vroegen hun goden om zegeningen voor een goede omstandigheden voor de zaaiperiode en voor een goede oogst van de maïs. Dit vierden ze met het eten van tamales ( dit is een in maís- of bananenbladeren verpakt maïsdeeg met vulling, dit kan hartig of zoet zijn tegenwoordig).

Vandaag de dag is het een mengeling van deze 2 tradities geworden. Degene die op 6 januari het kindje Jesus in de Rosca de Reyes vindt, zorgt op 2 februari voor de tamales.

Nu had Evelien het geluk vanochtend in haar stuk van de rosca het kindje Jesus! En Koen trof ´s middags bij de lunch hetzelfde geluk. Twee zeer verschillende poppetjes, waarvan 1 is vergeten.

Goed, na het ontbijt, wat we vrij laat hadden omdat we weer een uur verder in de tijd gingen, ging ik even een wasserij opzoeken die voor mij de was van ruim een week ging doen. Veelal wordt dat voor je gedaan en betaal je een bepaald bedrag per kilo. In dit geval 25 pesos per kilo. Uiteraard had ik het verzoek het vandaag weer schoon te kunnen ophalen omdat we morgen door gaan naar Mazatlán ( Sinaloa). Gelukkig kon dat geregeld worden. Op de terugweg ging ik even een winkel binnen die western laarzen, blouse en hoeden verkocht. Ik wilde nl graag een paar enkellaarzen hebben. Ik moet dan uiteraard in de herenmaat zoeken. Ik ben mooi geslaagd en bij thuiskomst in het hotel wilde Evelien en Lieke ook graag kijken.

Eerst zijn we naar een animatiepark geweest dat iets buiten de stad ligt. Vroeger was dat een opname plek voor Westerns in de tijd van John Wayne. Helaas hadden ze vanwege de pandemie de shows doordeweeks gecanceld, maar desalniettemin was het super mooi om er doorheen te lopen. Je voelde je echt in het Wilde Westen.

Daarna zijn we terug gegaan en hebben onze kans gegrepen een keertje niet Mexicaans en niet met fast food te lunchen, maar met een heerlijk broodje en een salade. Een zeer welkome afwisseling. Het was de wandeling waard. Evelien en Lieke hebben in dezelfde winkels als waar ik de 'boots' heb gekocht hun laarzen gevonden. De eigenaar heeft ons heel prima geholpen en mooie kortingen gegeven. Nadat we voor de derde keer terug kwamen voor Lieke´s laarzen kregen we zelfs nog een likeurtje mee om van te genieten. Super vriendelijk!

Morgen gaan we volgens velen, de mooiste weg van Mexico en misschien wel van de wereld rijden. Ik ben ontzettend benieuwd.

Voor nu........Buenas noches!