Dag 6 Paraiso del Oso, Cerocahui.

Het was inderdaad koud vannacht. Maar met de dekens die hier op bed liggen prima te doen, ware het niet dat de bedden 1.90 m lang zijn en Koen en ik met onze lange lijven daar niet helemaal in passen. Gevolg is dat ik super koude voeten heb gehad en daardoor een hele tijd wakker heb gelegen.

Ander gevolg van de koude nacht was dat we geen water hadden. De wc konden we niet doorspoelen, geen water uit de kraan en dus ook geen warme douche. Het water bleek bevroren te zijn in de leidingen. ’s Avonds vertelde de eigenaar ons ook dat ze een stukje leiding hadden gevonden waar de isolatie van verdwenen was.

Na een ontbijt met pancakes ( wat voor een grotere groep natuurlijk makkelijker te serveren is dan à la carte) even gebruik gemaakt van de betaalde wifi om wat whatsapps te kunnen lezen en sturen. Het is immers oudjaars dag. 

Na alles weer te hebben gelezen en beantwoord besloten we in de ochtend een wandeling naar een waterval in de buurt te maken. Samen met Raul als gids, degene die alles regelt in het hotel, gingen we naar Cerocahui. Tot dan hadden we dat nog zelf kunnen doen, maar al snel was duidelijk dat we de startplek nooit alleen hadden kunnen vinden, laat staan de route.

In 45 minuten liepen we ,via een stukje van de route van de ultra marathon, naar de waterval. Een super mooie wandeling, door pijnboombossen, langs het riviertje beneden ons dat ons uiteindelijk naar de waterval zou brengen. Op de terugweg heb ik nog even geïnformeerd naar de gebruiken in deze regio rondom oud en nieuw. Hier wordt er op oudjaarsavond in het plaatselijke kerkje, dat we later nog even hebbenn bezocht, gedanst en op die manier de zegeningen voor het nieuwe jaar gevraagd. Maar vuurwerk afsteken zoals wij in Nederland kennen dat doen ze hier niet.

Het kerkje van Cerocahui is in 1680 gesticht door……. een Jesuït maar tijdens de Spaanse overheersing gesloten. En pas na de bezetting weer geopend.

Na dit bezoekje zijn we weer terug naar het hotel gereden voor de lunch in de hoop na de lunch een ritje te paard te kunnen maken. Helaas bleek heht niet te zijn gelukt 3 paarden voor ons te regelen. Meiden teleurgesteld natuurlijk. Maar volgens mij hebben ze zich prima vermaakt in de middag. Wij ook. Alvast de beste wensen per whatsapp verstuurd en lekker in het zonnetje op een bankje gaan zitten lezen. 

We waren de enige gasten en zijn door de eigenaar uitgenodigd om de avond met hem en zijn gasten in zijn huis door te brengen. Koen en Alan ( de andere mannelijke gast) hebben zich ontfermd over de maaltijd onder toeziend oog van Sharon ( Zij is dierenarts en samen gaan ze in het nieuwe jaar met een mobiele kliniek naar de afgelegen dorpen om honden en katten te sterriliseren en te ontwormen en waar nodig te voeden, geheel vrijwillig en kostenloos).

De meiden hebben met hun 2 kinderen gespeeld en Lieke heeft ook samen met de adoptiefdochter van de eigenaar Diego ( die eigenlijk Douglas heet) filmpjes op Netflix of You Tube zitten kijken. 

Een verstandeljk beperkte 15 jarige meid die heel verlegen is maar gaandeweg de avond toch uit haar schulp kroop en naar onze namen begon te vragen en zelfs, na grondige observatie, meldde dat Koen geen haar had. Dat vond ze toch wel vreemd. En na enige twijfel wilde ze toch wel graag even aan z’n hoofd voelen. Super mooi!

Om 23 uur, hetgeen middernacht in Guadalajara was, hadden de dames er genoeg van en zijn we naar onze hotelkamer gegaan en snel ons bed in gekropen in de hoop dat we het heel snel weer warm zouden krijgen.

Voor nu…..Buenas noche y Feliz Año Nuevo!