Dag 4: Chihuahua - Cerocahui

Gisteren zijn we van Torreón naar Chihuahua de hoofdstad van de gelijknamige staat gereden. Deze rit was meer van hetzelfde landschap. Mooi maar er zijn geen opvallende, noemenswaardige dingen gebeurd.
Het enige dat ons opviel was dat naarmate we dichter bij Chihuahua kwamen, het landschap veranderde naar meer landbouw, zoals de groene veldjes, haver en appels. Chihuahua staat op nummer 1 in het verbouwen van pistachenoten, appels, haver en graan in Mexico.


Langs de kant van de weg stonden dan ook geregeld borden langs de weg met “noten, honing, pistache en piños”. Bij navraag bleek dat “piños” pijnboompitten zijn. Die verkopen ze hier gepeld en ongepeld. Weer wat geleerd.

In het winkelcentrum naast het hotel bleken de restaurants gesloten te zijn. Hoewel de restaurants weer tot 23.00 uur open mochten zijn, bleven die in winkelcentra dus gesloten. Gelukkig waren er ook voldoende opties buiten het winkelcentrum.


Vandaag hebben we onze langste ( in tijd; zo’n 5,5 uur) en mooiste rit tot nu toe gereden. Zelfs Lieke vond dat deze dag sneller voorbij ging dan gisteren. Logisch want dat was een rit die alleen maar over de snelweg en door woestijn ging.

Deze rit ging van Chihuahua naar Cerocahui. Een rit van zo’n 400 km en zo’n 5,5 uur.

Nadat we de stad hadden verlaten, kregen we al snel een controle van de ‘Guardia Nacional’. Een eenheid die in het leven geroepen is door de huidige president om de kartels en drugshandel aan te pakken. Uiteraard mochten we doorrijden. Het gebied waar wij naar toe gingen staat bekend om de kwekerijen van ‘El Chapo’ ( dieper in de bergen), maar als je op de toeristische route blijft is er niets aan de hand.

Het woestijnachtige landschap veranderde weer in ( geel) graslandschap waar her en der koeien stonden. In deze staat vind je erg veel koeien voor het vlees. De weg was prima en we konden dan ook doorrijden. Na 2 uur rijden wisselden Koen en ik van plek en ervoeren we de flinke wind en het temperatuurverschil. 15 graden met een straffe wind voelt anders aan dan 26 graden van de dag ervoor.

Ik reed verder en we namen de afslag naar Creel ( spreek je uit als ‘Kriel’). Een van de bekendste plaatsen in de Koperkloof. Vanuit Chuihuahua rijd er een trein ( El Chepe) via Creel naar Los Mochis, dwars door de Koperkloof. Hetgeen een hele mooie ervaring moet zijn. Omdat wij met eigen vervoer gingen hebben we dit traject ( niet helemaal tot Los Mochis) besloten zelf te rijden.
Ineens veranderd het landschap van gras naar pijnbomen. Heel bijzonder. Een super goede en mooie weg slingert je dus tussen de pijnbomen en de prachtige vergezichten naar Creel.

Daar was het tijd voor de lunch. Tijd om Creel te bezoeken krijgen we einde van de week want dan rijden we terug en blijven daar nog 2 nachten.
Na de lunch stond er nog een laatste stuk van 100 km te wachten waar 2,5 uur voor stond. Gelukkig hebben we er wat minder lang over gedaan. Maar elke minuut hebben we genoten van de prachtige rit. Met regelmaat staken we de spoorweg over waar de trein " El Chepe" rijdt.

Aan het einde van de middag kwamen we aan bij ons hotel: El paraiso del Oso bij Cerocahuil ( een gebied waar de Taramuhara wonen, een stam die bekend staat om z’n ultralopers). We werden hartelijk ontvangen en kregen een fantastische kamer aangewezen waar we allemaal een eigen bed hadden. Konden we eindelijk allemaal uitrusten ( Als je 1 kamer boekt dan hebben we 2 bedden van 1.40 breed en dat slaapt toch wat minder goed).
We hebben uitzicht op wat rotsen aan de achterkant van het hotel en idd één van die rotsen heeft de vorm van een beer!
Nadat we de tassen in de kamer hadden gezet werden we in de bar verwacht voor een welkomst drankje ( Margharita voor ons en chocomelk voor de meiden. Een grote bak popcorn en voor de meiden ook nog grote marshmellows die ze bij het vuur mochten ‘ roosteren’).

Een super welkom gevoel in een hotel dat heel familiair en knus voelde en met veel hout bewerkt was. Het is immers ook de streek van de houtindustrie. Veel blokhutten gezien die ons aan Noorwegen en Oostenrijk deden denken.

Morgen even bekijken wat we willen gaan doen, zodat we ook kunnen laten weten of we er willen lunchen of dineren.

Voor nu.......Buenas noches.