Eerste week Mexico

Zo, de eerste week zit er alweer op. Een zeer bewogen week mag ik wel zeggen.

De reis naar Guadalajara verliep niet geheel vlekkeloos ( letterlijk en figuurlijk) zullen we maar zeggen.
Evelien voelde zich de dag van vertrek al niet lekker, maar in het vliegtuig manifesteerde zich dat in overgeven. Met alle gevolgen van dien. (Je kunt je er wellicht wel iets bij voorstellen, in een vliegtuig met je kind om de haverklap naar de wc rennen). Geluk bij een ongeluk was dat de wc erg dichtbij was en we een nachtvlucht hadden waardoor de wc geheel en al tot onze beschikking stond.

De vlucht leek eindeloos te duren en net als ik in slaap dommelde hoorde ik Evelien weer kreunen en moesten de stoelriemen open gemaakt worden en werd er naar de wc gerend.

Op de luchthaven van Mexico stad zag de douanier die ons hielp al dat Evelien zich verre van lekker voelde en ze hoefde niet te gaan staan om zich te kunnen identificeren ( ze was op de grond gaan zitten omdat ze niet meer op haar benen kon staan). Hij raadde zelfs aan even bij de ' médico' langs te gaan.

Dat hebben we toch maar even gedaan. Daar kreeg ze een flinke pijnstiller en werd ons geadviseerd bij aankomst in Guadalajara even een kinderarts te bezoeken ( zo gaat dat hier, voor kinderen ga je naar de kinderarts). Waarschijnlijk zou die haar wel een antibiotica en wat al meer voorschrijven. Uiteraard knikten we vriendelijk en dachten er het onze van. ( We kijken het wel even aan).

De pijnstiller sloeg aan en we besloten Evelien niet nog meer te plagen door ergens een hapje te gaan eten, maar namen alvast plaats bij de gate voorons vliegtuig naar Guadalajara.
Toen bleek ook nog eens dat Evelien haar telefoon kwijt was, en naar wat bleek, vergeten was uit het vliegtuig vanuit Nederland mee te nemen. Helaas hadden we niet genoeg tijd om naar de 'Lost and Found' te lopen om te kijken of hij gevonden was.

Koen en Lieke hebben een broodje en wat drinken gehaald ( Lieke heeft het zelf besteld in het Spaans vertelde ze trots!) en Evelien heeft zich uitgestrekt op de stoelen en is naast mij in slaap gevallen.

Toen we har weer wakker maakten om aan boord te gaan had ze in ieder geval geen pijn in de buik meer maar haar temperatuur was flink aan het stijgen gegaan. Thuis maar lekker opfrissen en meteen naar bed.

Aangekomen in Guadalajara waren de taxi's voor ons er al en konden we snel richting ons nieuwe huis.

Eenmaal thuis hebben we alles eens goed bekeken en zijn we, Lieke en ik, druk aan de slag gegaan met het uitpakken van de koffers en de resterende dozen van de verhuizing. Een goede remedie tegen je vermoeidheid voelen.
Diezelfde dag ( 30 december) had Lieke alle dozen op haar kamer al uitgeruimd en haar spullen een plekje gegeven.

Evelien heeft vanaf Mexico stad niet meer hoeven overgeven, hetgeen ons beeld bevestigde van wat ze onder de leden had, Noro-virus.

Oudjaarsdag was Evelien helemaal weer boven Jan, op haar vermoeidheid na dan, en startte ik met enorme hoofdpijn. Waarschijnlijk veroorzaakt door de oververmoeidheid en de diepe gespannen slaap waarin ik die nacht verzeild was geraakt. Gelukkig bleek paracetamol ook hier gewoon te doen wat het hoorde te doen en al snel konden we onze activiteiten voor de dag vervolgen.
De meiden hadden nog een kerstkadootje tegoed en een stofzuiger stond nog op mijn ( verlang) lijstje.
En zoals we wel vaker deden gingen we lekker uiteten.

We hadden de meiden in Nederland al beloofd dat we hier met ze naar Jumanji 2: The next Level zouden gaan. Het was nog wel een hele zoektocht naar een bioscoop die de film in de originele versie ( lees; niet nagesynchroniseerd ) vertoonde. En dat terwijl de leeftijdsgrens, net als in Nederland, op 12 jaar ligt.
Gelukkig voor Evelien nemen ze het over het algemeen niet zo strikt hier met de leeftijdsgrenzen.

Na de film zijn we snel terug naar huis gegaan om de meiden naar bed te brengen. Ook wij zijn vroeg naar bed gegaan en hebben oud en nieuw dus aan ons voorbij laten gaan. En zo moeilijk was dat niet. Die 3 knallen die we hebben gehoord waren de moeite van het opblijven ook niet waard geweest.

Nieuwjaarsdag hebben we lekker wat aangerommeld. Evelien en ik zijn op de fiets nog wat boodschappen wezen doen, heerlijk weer lekker te kunnen fietsen, en het was zo rustig op de weg dat je een kanonskogel kon afschieten en dan nog niemand zou raken.

Wat ons rond Oud en Nieuw opviel is dat het zowel op Oudjaarsdag en helemaal op Nieuwjaarsdag het vele malen rustiger is op straat dan normaal. Ook komen de wensen voor het nieuwe jaar veelal voor 12 uur 's nachts.

Inmiddels is het zondag 5 januari en hebben we wat aan site seeing gedaan en de buurt een klein beetje verkend.

het kopen van een auto voor mij moet helaas nog even wachten.
Over dat proces later meer.

Komende week starten de scholen hier weer, maar onze meiden staan nog nergens ingeschreven dus moet ik zelf als juf gaan optreden. Ik ben benieuwd hoe dat verloopt!