Schoolse zaken

Ik schreef in het vorige blog al dat ik als juf zou moeten optreden, nou dat heb ik geweten. Een ding is me nu al duidelijk. Ik ben geen geschikte juf voor mijn eigen kinderen. En daarbij heb ik enorm veel respect voor de juffen en meesters gekregen, want lesgeven doe je niet zomaar even. Daar zit zoveel meer achter! Les voorbereiden, hoe pak ik het aan, wat is een goede volgorde enz, enz.

Nu probeer ik de meiden dus maar te stimuleren Squla te gaan doen. Evelien vindt het vreselijk saai! Vooral het rekenen want dat is veel te makkelijk! Maar dat is ook wel echt haar ding. Het kan haar niet moeilijk genoeg zijn.

Lieke is met TaalExtra begonnen, op aanbeveling van mijn zus. En ik moet zeggen zus, ze vindt het super leuk om te doen! Hopelijk blijft dat zo.

Maar ook de inschrijving op het Colegio Finlandés is inmiddels zo goed als voltooid. we moeten nog wel wat documenten aanleveren, maar het geld voor deze maand is betaald dus kunnen de meiden op maandag beginnen.
En wat zijn we blij! Misschien ik nog wel het meest! Eindelijk mijn handen vrij om te doen wat ik wil doen en wat er gedaan moet worden. En hopelijk blijven de meiden eindelijk eens bij elkaar uit de haren, want de afgelopen week was vol met irritaties over en weer.
Voor mij een gebrek aan tijd alleen en bij de meiden gebrek aan uitdaging en ritme. Tenminste, voor mij was het ritme prima, maar het was niet hun ritme :).

Vandaag dus via een app de boeken en uniformen besteld. Omdat we midden in het jaar instromen waren er uiteraard verschillende artikelen niet op voorraad maar zodra ze er weer zijn kunnen we ze weer bestellen.
En ja, ook op deze school dragen ze uniformen. Ze hebben 2 soorten, het gala of formele uniform, dat bestaat uit een lichtblauw/ grijze met beige plooirokje, een beige bloesje en een donkerblauw vest, en het sport uniform dat bestaat uit een donkerblauwe trainingsbroek met rode bies in de lengte, een wit met rood sportshirt en een donkerblauwe trainingsjas met rode bies in de lengte op de mouw.
Het formele uniform dragen ze 3x per week en het sport uniform 2x per week.

Het fijne van schooluniformen is dat ze niet iedere ochtend voor de kast hoeven te staan zich afvragend wat ze vandaag weer eens zullen aantrekken. Aan de andere kant is het jammer dat ze hun eigen kleding minder vaak dragen en dus ' sneller' uit de kleding zijn gegroeid.

Bij de school uniformen horen natuurlijk ook voorgeschreven schoenen en sokken. en daar hebben we gisteren ons best voor gedaan.
Omdat ik dus nog geen auto heb en Koen met de auto naar het werk gaat, hebben we een Uber besteld naar Plaza Galerias te gaan ( Waar ik met mijn jongste schoonzusje zwemshirts heb gekocht). Gelukkig gaat dat echt heel makkelijk hier.
Evelien echter had helemaal geen zin en liet dat duidelijk merken. Of door niet mee te werken of door irritant gedrag naar Lieke en mij ten toon te spreiden. Gaan hangen waar zitten gewenst is, schoenen niet uit te willen doen om schoenen te passen enz.Uiteindelijk heb ik haar uit ellende maar op de sokken de winkel door laten lopen.

In eerste instantie op de kinderafdeling had Lieke al heel snel een paar zwarte schoenen ( voorgeschreven kleur) gevonden in haar maat ( wat een hele prestatie is op de kinderafdeling met haar maat). Ze heeft nl maat 39/40 wat gelijk staat aan een Mexicaanse 24/25. Wat eigenlijk geen kindermaten, maar damesmaten zijn, en ook grote damesmaten voor hier.
Maar voor Evelien en witte sportschoenen konden we niet slagen.
We zijn naar de damesafdeling gelopen, Evelien dus op haar kousen met de schoenen in haar hand. Bij de roltrap naar beneden vroeg ze zich ineens af of ze zo wel op de roltrap mocht staan. Aangezien er geen plaatje was van een kind met sokken op de roltrap, de grapjas, besloot ze dat ze dus zo de roltrap op mocht.

Op de dames afdeling aangekomen gingen de meiden helemaal uit hun dak. In Mexico en misschien zelfs specifiek in Guadalajara waar schoonheid en uiterlijk vertoon heel, wat ons betreft te, belangrijk is, zijn schoenen een dingetje. Heel veel dames lopen op schoenen met enorme hakken. Comfortabel kan het niet zijn en voor de lengte hoeven ze het niet te doen, want groter dan ik zullen ze niet worden. Maar voor de meiden is het natuurlijk een Walhalla! En of ze dan alsjeblieft even een stiletto schoen mochten proberen........

Toen de rust enigszins weer was terug gekeerd hebben we eens naar sportschoenen gekeken. Voor Lieke hele stoere kunnen vinden ( voor zover wit stoer is), met als hak die doorzichtige luchtkussens.
Toen ik zag dat maat 22 er ook was ( voor Evelien, vergelijkbaar met maat 37!) ben ik voor haar ook daar verder gaan kijken. In Nederland komt ze met een 34 weg, maar hier moest ze echt een 22 hebben.
En ook voor haar zijn we geslaagd voor een paar degelijk zwarte ballerina's en een paar witte sportschoenen.
Missie geslaagd!

De Uber teruggenomen en bijgekomen van de onderneming.

Vandaag wilde ik eigenlijk pasfoto's gaan maken voor school, maar ik merkte al aan Evelien dat ze daar geen zin in had. Omdat het niet zoveel haast heeft laat ik het maar even voor vandaag, morgen weer een dag.
Verder leven we toe naar het weekend. Dan kan ik even 'mijn ding' doen, wat meestal betekent dat ik er alleen spuit ga met de auto. Maar morgen ga ik met Lieke de lijst met benodigheden voor school kopen.
In Nederland beseffen we ons eigenlijk maar amper hoe blij we mogen zijn met ons prachtige onderwijs systeem. Goed onderwijs hier in Mexico kost bakken met geld. College geld, uniformen, boeken en spullen als potloden, pennen, stiften, gummen tot aan tissues aan toe moeten we zelf kopen.

Het leukste van alles voor Lieke is dat ze morgen haar lunchtas mag uitzoeken! Evelien heeft er al één gevonden. van Fortnite, met lama's!

Vanuit Zapopan wens ik iedereen een heel fijn weekend!